Dagboek voor Wezentje

Liefste Wezentje,

Wat zal ik zeggen als je later aan mij vraagt hoe het ooit met jou begon? Ik zou kunnen antwoorden dat je door de ooievaar bij ons werd afgeleverd, dat je aan een bloemkool bent ontsproten of dat we jou uit een blik hebben gehaald, want blik is toch ook een wonder der natuur. Ik zou een verhaal kunnen vertellen over de bloemetjes en de bijtjes zonder daarbij in persoonlijk detail te treden, maar dat zou evenzeer bedrog zijn, net als de vorige verklaringen. Eerlijkheid duurt gewoon het langst, zeggen ze en voor een keer hebben ze gelijk. Ik wind er maar beter geen doekjes om.
Ik kan je nu al zeggen dat het startte met een langgerekte ‘ooohhh’, zoals de kreet die mensen slaken wanneer een vuurpijl tot ontploffing komt en met zijn fel gekleurde spetters de hemel verlicht. Mijn ‘ooohhh’ had ook iets met een ontploffing te maken en ik zou je vader niet zijn als ik het niet zou durven vergelijken met de oerknal, die ook het begin van alles is, maar dan in het klein.
Niet veel later ben je jezelf gaan delen en vermenigvuldigen tegelijkertijd, wat een waar huzarenstukje is. Veel kinderen in mijn klas hebben moeite met zulke complexe bewerkingen, laat staan dat ze zich aan een combinatie ervan durven wagen.

Je bent er eigenlijk nog maar net en je bent tot van alles wat in staat. Je moeder en ik zijn nu reeds apetrots op jou.
Liefs,

je vader