Gelezen op Jaap Leest, dé recensiesite over jeugdliteratuur:
Wie van verzorgde boeken houdt, is bij de kleine uitgeverij Loopvis aan het goede adres. Kosten noch moeite worden bespaard en dat levert naast enkele fraaie kookboeken nu het tweede prentenboek op. Met als toevoeging een aantal plakprentjes om een nieuwe cover te maken. Dat klinkt misschien wat truttig maar dat is het door de fijnzinnige uitvoering allerminst.
Het verrassende Schobbejacques en de 7 geiten leverde Merlijne Marell een vlag en wimpel op. Misschien zit er nu wel meer in want de illustraties voor Volle Muil zijn minder angstaanjagend en dus geschikter voor kinderen. De Vlaamse dichter Tom Marien schreef een lief eenvoudig verhaal over een jonge uil die zich moet bewijzen als opvolger van zijn vader Wijze Uil. Dat gaat letterlijk met vallen en opstaan en bij de ultieme poging houdt het hele bos de adem in. De jongeling slaagt ondanks een angstaanval voor zijn meesterproef door de maanvis uit de vijver te vangen.
De spanning wordt vooral in de illustraties subtiel opgevoerd en daarbij is alles van belang, ook in de typografie. De steunkleuren, de lettergrootte en de leegtes. Na de eerste mislukte poging krassen de uilen in groot kapitaal op twee donkere pagina’s ‘Vuil! Vuil!’. Je moet lef hebben om dat zo te doen en daaraan ontbreekt het de makers niet, dat was met het eerste heftige boek al duidelijk gemaakt. Maar Volle Muil is in alle opzichten veel meer een kinderboek.
Marell onderscheidt zich door haar compromisloosheid, maar dan zonder de verhaallijn en compositie uit het oog te verliezen. De prenten zijn van grote schoonheid maar kloppen ook steeds in de ontwikkeling van het verhaal waardoor een bijzondere symbiose met de tekst ontstaat. Hulde voor dit Nederlands/Vlaamse duo.
Volle Muil is kunst met een hoofdletter K, niet omdat het moet maar omdat het een prachtig boek oplevert. Voor de fijnproevers en hopelijk zijn daar voldoende kinderen bij.
© Jaap Leest