stadsgedicht/versje - voor de meest processieonvriendelijke stang van Vlaanderen (en ver daarbuiten)

De ijzeren stang in de Lierse Pompstraat (Begijnhof) eist eens per jaar de hoofdrol op tijdens de rondgang van de Mariale kinderprocessie. Omdat een beeld meer zegt dan duizend woorden, de volgende foto van Jimmy Kets (uit het fotoboek SINT3/Macht der gewoonte; uitgave van stad Lier en Jimmy Kets):

'gij houdt met uw pompeuze verstijven
o roestrode stang
twee muren en veel goden
genadeloos in bedwang'

stadsgedicht 500 jaar Spui

Met een academische zitting op 20 mei luidde de Sociëteit van de Schaepshoofden de festiviteiten rond 500 jaar Spui in. Na enkele hooggeleerde sprekers sloot ik de avond af met mijn stadsgedicht hier waak ik.

hier waak ik –  500 jaar spui 

hier waak ik

met mijn tenen in het water

groot genoeg om vloed te breken

voldoende klein om te verdwijnen                               

in de oksel van een stad

tussen torens van bomen

sta ik op wacht

onder mijn versmalde oog

zag ik ze komen – in keurige kolonnes

hun wapens blinkend in de zon -                

ik gaf geen krimp

ik barstte niet of boog

en zag ze ook weer gaan

meer dag en dauw wil ik hier plukken

als stenen hoeder van geblaat

trots en met verbeten trek

zal ik de palingschuiten groeten

de karpers en de kano’s

de honden en konijnen

ik zal er langer zijn

dan hen dan u

ik heb hier de eeuwigheid

u slechts een seconde

Na het uitgraven van een verbinding tussen de Grote en de Kleine Nete in 1426, bouwden de architecten Antoon I en Antoon II Keldermans het Groot Spui van 1508 tot 1516. Er kwamen twee sluizen, het Groot en het Klein Spui. Nu blijft enkel het Groot Spui over.

Het gezeefde gedicht - publicatie koffie en brood

Mijn gedicht koffie en brood haalde de zeef van de maand.

Lees hier meer gezeefde gedichten.

koffie en brood

hoe leegte het bed bezet

een knook kraakt op de treden

hoe een klink het begeeft

een oog vlucht tussen brood

hoe een rug zich nu draait

een kop damp achterblijft

het ochtendlicht valt tegen

en altijd naast het bord

korTom

Gisteren zat ik op de bus. Een oudere dame schommelde door het gangpad. Ze zette zich met moeite op het vrije plekje naast mij. Ik lachte naar haar. Zij vroeg me op de man af wat ik deed in het leven. Ik vind dat een moeilijke vraag. Zeker wanneer ze als ijsbreker wordt ingezet.

Ze moet mijn aarzeling gezien hebben. ‘Wat doe je van job?’ verduidelijkte ze. Ik ademde een keer diep in. Toen heb ik gezegd waar het op stond: ‘Ik ben murenfluisteraar.’ Ze zette grote ogen op. ‘Kijk,’ verduidelijkte ik op mijn beurt. ‘Je hebt paardenfluisteraars en hondenfluisteraars. En ik fluister tegen muren.’ Ze kneep haar ogen tot spleetjes. ‘Zo gek is dat niet, mevrouw. In een bepaald deel van Jeruzalem is dat dagelijkse kost. En ik word er zelfs voor betaald.’ Ik liet een vette knipoog op haar los. Zij schudde haar hoofd. Ik begreep dat het moment gekomen was om het hard te spelen. Ik nam mijn portefeuille en haalde mijn lerarenkaart boven. Ze lachte toen ze het eindelijk begreep en vouwde haar handen boven haar sacoche. ‘Meneer is schoolmeester,’ zei ze toch vooral in zichzelf. Ze sprak zo stil dat het haast fluisteren was.     

Poëzieweek - boekenbeursimpressies 1.1

Met de Poëzieweek in het vizier moet ik plots aan een nocturne denken op de boekenbeurs. Aan de stand van Confituur Boekhandels hadden enkele dichters verzamelen geblazen. Gastvrouw Maud Vanhauwaert had hun kakelverse bundels gelezen. Ze interviewde. Dan was het aan de dichter* om zijn verzen gul in het rond te strooien. Het podium was schamel. Iets dat uit houten planken bestond en dat bijna aan fabriekspaletten deed denken. De toeschouwers zaten echt op paletten die in verschillende niveaus waren gestapeld. De kwaliteit van de microfoons en de boxen liet te wensen over. Op de koop toe werd de voordracht meermaals onderbroken door het geronk van een milkshakemachine een stand verderop. De wankele positie van de dichter bleek nooit beter geïllustreerd dan in deze hoek van hal 4. Eenzaam staat hij op de barricade. En hoezeer hij ook zijn verzen spuit, hij is amper hoorbaar. Of dat ook zonde is, is vers twee.

* De dichter kan zowel vrouwelijk als mannelijk zijn.

Opmerkelijke noot: Het zal de komende weken wel even anders zijn, dat van die barricades en goedkope microfoons. www.poezieweek.com
    

Extaze 16 nummer 4 - eentje op pagina 19

literair tijdschrift Extaze 16     2015 - nr 4  Film

boekenbeursimpressies 1.0

Mijn boekenvriend stoot me aan. Zijn hoofd wijst in de richting van een tafeltje dat bemand wordt door een eenzame snaak. De jongeman straalt niet meteen levensvreugde uit. Hij zit maar wat voor zich uit te staren.Voor zijn neus staan twee borden met gebakjes die hun beste tijd wel hebben gehad. Naast de borden ligt een stapel boeken met recepten voor seniorengebakjes. 'Zouden zijn vrienden weten dat hij zo'n kookboek geschreven heeft?' vraagt mijn boekenvriend. 'Onmogelijk', zeg ik. 'Wie zo'n boek maakt, heeft geen vrienden.'