vrijdag 16 juli 2010

Trekken of schieten?

Het is een heerlijke sport: Een balletje gooien. De worp analyseren en dan heerlijk veel tijd nemen om te recupereren. Op dat moment kan een likje Pastis wonderen doen. Het is eveneens aan te raden te spelen onder vrienden. Jeu de boules haalt de banden aan, verscherpt het sociale contact. Als u het mij vraagt: Er wordt hier te weinig jeu de boules gespeeld.
Nu het volop zomert, kan ik niet aan de lokroep van de kaatsende bal weerstaan. Ik ben als het ware verslaafd aan die typische, droge tik die twee ijzeren projectielen voortbrengen wanneer ze met elkaar in botsing komen. Ook de sierlijkheid waarmee de ballen zich door de lucht bewegen, in een licht gezwinde boog, doet mijn sporthart sneller slaan. De eerste bal is de moeilijkste, zo wordt vaak onder kenners gefluisterd. Dat is een waarheid als een koe. Maar daarmee is de kous niet af. Na de eerste bal blijft immer de cruciale vraag: Trekken of schieten? Menig speler heeft zich de foute keuze beklaagd. Jeu de boules is één vierde techniek en drie vierde strategie. Wie geen weergaloze techniek in de vingers heeft, kan zich met een feilloos strategisch inzicht toch de ware meester tonen op het veld. Dat is het mooie aan deze sport. Jeu de boules weigert het definitieve, het gooit alle registers doorlopend open. Het spel reikt telkens nieuwe kansen en mogelijkheden aan. Opgeven is vanzelfsprekend uit den boze, want alles blijft mogelijk tot en met de laatste bal. Wie zichzelf ten volle wil ontplooien, wil ik met klem een spelletje jeu de boules aanraden. U zal merken dat ik niet overdreven heb.
Tot slot wil ik de heren en dames politici van onze stad om een gunst vragen. Enige tijd geleden investeerde u in enkele speelbanen. Zou het niet mogelijk zijn er nog enkele uit de sportieve mouw te schudden? Eentje op het grasplein van het Moevement bijvoorbeeld? Of één op de weidse plek waar nu de parkavonden gevierd worden? Er zal zich niet alleen volk over onze vestenwandeling begeven, het volk zal er ook verwijlen, entre les boules et le but. En net dat heerlijk toeven scoort bijzonder goed op de kwaliteitsmeter voor een leefbare stad. Laat de ballen dus maar knallen, en dat het hele jaar door, tenminste als ik het voor het zeggen had.

donderdag 15 juli 2010


'Terwijl wij uw karretje op de rollen zetten, kan u misschien die glimlach van uw mond halen. Wij doen gewoon ons werk, meneer.'

Over zee en tijd


Vakantie, mooi en scherp als de rand van een mes. Mooi omdat het leven zich zacht en vermakelijk presenteert. We hebben eindelijk tijd om dat ene boek te lezen, die droomreis te maken, de zaken uit te klaren die we op een steeds groter wordende hoop hebben gegooid. Scherp en venijnig omdat de verveling elk ogenblik kan toeslaan. Ze loert om de hoek en zal niet nalaten het mes van te veel tijd in de rug te planten. Waarom zijn we nooit tevreden?
Als kind herinner ik mij de zomers als een uitgestrekte zee met schaapjes van wolken aan een azuurblauwe lucht. We speelden cowboy en indiaan, hadden zin in duizend-en-één hoorntjes met bollen van aardbei en chocola. Moeder stond te glimlachen tussen het witte linnen in de tuin, vader schreed voort op sandalen. Het huis was altijd vol licht. We joegen vlinders na met onze grijpgrage handen. We parachuteerden sprinkhanen vanuit het dakraam en zagen dat sommige exemplaren vliegen konden. We lachten waar we stonden en het was altijd 1 juli.
De zomervakantie is maar net begonnen en het eerste kwart is reeds voorbij. De afgelopen dagen bombardeerden stadions van vuvuzela's onze huiskamers en kreunden wij onder zoveel droogte en vocht. En toch wil ik het glas heffen, op dat ene boek dat ik ga lezen, op de droomreis die ik maken zal en op die enkele zaken die ik wil uitklaren. De zomers van nu kunnen de zomers van toen niet zijn. Geef mij nog zo een glas en ik kan er mee leven. We hebben immers alle tijd.

zaterdag 19 juni 2010

netegedicht

gij voert al eeuwen af en aan
met uw gezapige getijden
van daarheen en ook weer terug

gij gaat uw eigen weg
met uw bochten en uw slib
met gesnater van de eenden
en geklater van vers water
op uw rimpelloze huid

tussen uw ingedijkte polders
ademt en danst gij
met kabbelend platte schuiten
en kano kikkers aan uw spui

gij zijt ook meer
dan de som der delen
al is het weinigen gegeven
uw zilveren knoop te ontwarren

en hoezeer men hier ook wroet en wringt
hier kan men niet aan u ontkomen
hier legt men zich maar beter
neer bij uw omarming

legt gij u neer
bij wat nu is
bedaar nu maar
stroom niet langer
zink

in opdracht van Stad Lier voor NeteEffecten 2010
op doek gezet en opgehangen aan de gevel van Timmermans-Opsomerhuis

vrijdag 28 mei 2010

Met Jokke Schreurs in café RoodWit - vzw De Boog


Dinsdagavond 8 juni treden Tom Marien en gitarist Jokke Schreurs op in café RoodWit te Berchem. Deze avond wordt georganiseerd door de vzw De Boog. Op www.boog.be vind je alle nodige info over het optreden en de Antwerpse organisatie met een hart voor muziek en de knetterende letteren.
foto: ©kwestion.be



woensdag 26 mei 2010

Vuist in Bladwijzer

Katrien Lodewijckx van het RTV boekenprogramma Bladwijzer interviewde Tom Marien over zijn schrijven en het boek Vuist in het bijzonder.

Herbekijk het hier.

maandag 19 april 2010

Lier start zoektocht naar allereerste stadsdichter - GVA


De stad Lier gaat op zoek naar een stadsdichter. Die moet de komende twee jaar op regelmatige basis gedichten schrijven over wat er reilt en zeilt in de stad. Tom Marien (30) werd alvast naar zijn interesse gepolst.
"Het idee om ook in Lier een stadsdichter aan te stellen, bestaat al een tijdje", geeft schepen voor Cultuur Els Van Weert (Lier Leeft) toe. "Er zijn al enkele jaren stadsdichters in andere steden en gemeenten, dus waarom niet in Lier. Bovendien hebben we in onze stad de Stedelijke Academie voor Muziek, Woord en Dans, waar woordkunst een belangrijk onderdeel is. En ook in het Liers Cultuurcentrum komt woordkunst aan bod."
"Bovendien beschikken we in Lier ook op het vlak van gedichtenschrijvers over talent. Ik denk onder meer aan Tom Marien. Hij reageerde enthousiast. We gaan nu in het schepencollege eerst de te volgen procedure volgen om een stadsdichter aan te stellen, want misschien zijn er in onze stad nog andere geïnteresseerden", stelt Van Weert.
"Los hiervan gaan we Tom Marien alvast vragen om een gedicht te maken voor het project NeteEffecten, ons zomerprogramma waarmee we vorig jaar zijn begonnen. Toms gedicht zal dan tijdens die hele periode ergens op een publieke plaats te lezen zijn. Dat is trouwens een van de hoofdredenen om een stadsdichter aan te stellen: cultuur, en in dit geval poëzie, letterlijk onder de mensen te brengen", benadrukt Els van Weert.
Onderwijzer Tom Marien begon enkele jaren geleden voor de lol te schrijven. Enkele weken geleden verscheen met 'Vuist' zijn tweede roman.

Chris Van Rompaey