Foei, foei, foei, zo soldaatje spelen met gifgas. Daar gaan de mondjes van schuimen en daar wordt een beetje mens niet goed van. Dus vingertje in de lucht en afvoeren die chemische handel. Handen op elkaar voor het OPCW.
Voor de rest blijven we ter plaatste rustig verder folteren, verkrachten, Scudraketten afvuren, tanks parkeren op plekken die geen parkings zijn, ...
Dan maar de poëzie in de strijd gooien? Zij maakt vooralsnog geen slachtoffers.
de barbier van aleppo
crisis is het hier
van haar en hart
nu elke man granaten gooit
en zijn baard laat gaan
vroeger toen de nood
tot boven de minaret reikte
scheerde ik schapen
nu graast er niet een
tussen halab en golan
het offerfeest wordt schraal dit jaar
vandaag slijp ik mijn scharen
op het staartstuk van een scudraket
na elk gebed scheer ik een lijk
van mijn eigen broer of zoon
maar als god het wil
scheer ik op een mooie dag
de keel van hond bashar
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten