Golfslag

Op 30 juni spelen Tom Marien en gitarist Jokke Schreurs de voorstelling Golfslag op het drijvende podium aan de Aragonbrug te Lier. De voorstelling maakt deel uit van het zomerse op het water festival.

Een schrijver en een muzikant varen te kaap'ren over de woeste baren van de Lierse wateren. In een heel eigen stijl meandert het duo doorheen zin en onzin. Met noten die spreken en woorden die zingen.

Tickets en info op: www.ophetwaterfestival.be

kindervreugd

I

ze wilden de hardheid van verlangen
testen zijn veerkracht en zijn massa
maar raakten het kwijt ergens
in de fase van het experiment nochtans

ze zouden niet over één nacht ijs gaan
glijden en rekenden op kweekschalen
en elkaar tot een barst de grond van glas
deed splijten en zij hulpeloos de bodem raakte

sinds die dag verkeert hij in ademnood

III

het slaat het brandt het beukt

het kind dat als een wees

in hun beiden woont

in een vacuüm van stof en algebra

schreeuwen om melk zal het niet

Nominatie KJV

Vuist is genomineerd voor de Kinder- en Jeugdjury Vlaanderen 2011-2012.
In september gaat het nieuwe leesjaar van start. De juryleden van groep 5 (12 tot 14 jaar) zullen Vuist en nog negen andere jeugdboeken lezen, wikken en wegen. In mei 2012 zal de winnaar worden bekendgemaakt.
Afgelopen weekend werden de prijzen uitgereikt op een groots KJV-feest in Brugge.
Meer info op www.kjv.be.  

Vrijdag de Verschrikkelijke

Non- believers  beschouwen die dertiende dag als ‘buiten beschouwing’, alles gaat nu eenmaal zijn gewone gangetje, geen reden tot paniek dus. We zetten door, zoals we dat elke dag doen. Voor de pechvogels moet een dag als deze een ware beproeving zijn. Een zoveelste  beenbreuk of een pijnlijk ontslag worden tot de mogelijkheden gerekend. Langs dezelfde, maar tevens ook andere kant staan de believers die ervan overtuigd zijn dat net tijdens dié dag het grote geluk op hen wacht. Daarom bestaan er van die vreemde luitjes die besluiten elkaar het ja-woord te geven in die vierentwintig bizarre uren. En wellicht heeft elke categorie zijn terechte reden van bestaan, opdat alles hier op aarde in evenwicht blijft, het ying & het yang, als u begrijpt wat ik bedoel.

Exact zes jaar geleden liet ik op de ochtend van zo’n vrijdag de dertiende een kom ontbijtgranen op de grond donderen. De kom spatte uit elkaar en de granen, inclusief de melk tolden vrolijk in het rond. Uiteraard, dacht ik meteen. Hoe kan het ook anders op een dag als deze. Vervolgens overliep ik in mijn hoofd een aantal doemscenario’s van wat me mogelijk nog te wachten stond. Gelukkig nam de positivo in mij snel de overhand. Scherven brengen geluk, mijmerde ik en met nieuwe moed veegde ik de smurrie van de grond en stortte me op een vers ontbijt. Later die avond kreeg ik te horen dat een familielid verongelukt was. De wereld stond plots stil en boze stemmen in mijn achterhoofd fluisterden van ‘zie je wel’.

U begrijpt dat ik, samen met enkele andere mensen, niet erg happig ben op een dag als deze. Elk denkbaar risico zal ik vakkundig uit de weg gaan. En als u het niet te vergezocht vindt, wil ik iedereen oproepen om vandaag  binnen te blijven, met valhelm en andere beschermende kledij indien mogelijk. Maar ik besef evengoed dat ik niets in de pap te brokken heb, wanneer hierboven beslist wordt de draad door te knippen. Om de bordjes weer in evenwicht te brengen, heeft de positivo in mij toch tweemaal deelgenomen aan de loterij. Een keer euromillions, een keer super lotto. Zelfs believers weten maar nooit.

Beeldend restafval

Click op de foto om het containeropschrift beter te kunnen lezen (locatie: Felix Timmermansplein).

Akkoord, we moeten de stad binnenstebuiten keren. Dat stof en lawaai, die lange files en noodlijdende middenstand, de Lierenaars horen het er allemaal bij te nemen, een verkeersvrije markt in 2012 heiligt de middelen. MAAR uw vleesgeworden erfgoed, uw gouden pagina literatuurgeschiedenis, uw uitzonderlijke trots uit Letterland, zonder 'boe' of 'bah' opzijschuiven en bij het huisvuil plaatsen, alsof het uren in de wind stinkt, naast de al even onfortuinlijke patroonheilige Sint-Gummarus, die misschien een Brabants-gotische kerk naar zich vernoemd kreeg, maar nu ook snel moet oprotten ('Kom, we steken hem in de eerste de beste afvalcontainer. Tijdens de laatste processie in november begon hij reeds onaangenaam te geuren')? Deze schanddaad getuigt van een openbare en onbeschrijflijke onwelvoeglijkheid, alsof het laatste greintje respect er moet aan geloven, net als de stenen bovenlaag van de smalle marktstraten. Dit moet ook een kaakslag zijn voor de familie Timmermans, het gelijknamige genootschap en de liefhebbers en bewonderaars van mans pen en potlood. In wezen wordt elke rechtgeaarde Schapenkop hierdoor geschoffeerd. GoT kan er alvast niet om lachen. Hij overweegt een gepaste straf. En als die ene het niet doet, zit de Andere wellicht te knarsetanden. Hij denkt aan een zeer lokale zondvloed. Zelfs het water van de Binnennete veranderen in bloed sluit Hij niet uit. Mijn persoonlijke voorkeur gaat uit naar een krachtdadig salvo oudbakken Lierse vlaaikes dat met uitzonderlijke precisie richting aangezicht van de schuldigen wordt gekatapulteerd.  

Het is echter frappant dat een steenworp verder, aan de gevel van de openbare bibliotheek, een groot spandoek van de Erfgoedcel Kempens Karakter werd bevestigd, met daarop de gebiedende spreuk: ‘Kom hier langs met je erfgoed!’ De afbeelding van een fel belegen dame moet die oproep onderstrepen. Ik hoor het haar al zeggen, met gebroken stem, maar met een krasse, licht melancholische ondertoon. En wie kan zo’n lieve dame nu iets weigeren? Het is algemeen geweten dat koene senioren de meeste levenswijsheid bezitten.

Daarom, dames en heren regenten van deze stad, geeft u aub gehoor aan deze zinvolle oproep van de derde leeftijd. U denkt er immers over na het lokale erfgoed wat beter en moderner in beeld te brengen. Een standbeeld tussen het vuilnis oogt erg onaantrekkelijk en aftands. Geef de oude Timmermans een tijdelijk onderkomen in de sierlijke tuin van de bib, weg van het permanente geweld van boor- en graafmachines. Een voorlopige schuilplaats waar de man zich ongetwijfeld thuis zal voelen. Het kan toch niet zo moeilijk zijn om zich aan de eigen visie te houden.

Recensie Vuist

Gelezen op de weblog Jipjip

Gevecht tegen jezelf

De naamloze jonge mannelijke hoofdpersoon in Vuist heeft zich vrijwillig na een aantal incidenten laten opnemen in een psychiatrisch ziekenhuis. We komen meer over zijn verleden en heden te weten door de hoofdstukken Toen en Nu. Langzaam ontvouwt zich het leven van de man die monologen uitspreekt tegen zijn arts. ‘Of iemand echt iets in mijn hoofd kan veranderen aan wat er allemaal in mijn hoofd zit, daar geloof ik niet veel van.’ Hij vecht tegen onrecht dat hem in het verleden is aangedaan en hij probeert tegelijkertijd zijn leven als echtgenoot en kersverse vader weer op te pakken. Ook probeert hij zich staande te houden in het ziekenhuis. ‘Mijn kamergenoot interesseert mij niet en de rest al helemaal niet. Hoe minder ik van die mensen weet, hoe beter dat is. Ik ben niet hiernaartoe gekomen om me in de problemen van anderen te verdiepen. Dat ze mij maar met rust laten. Ik los het wel in mijn eentje op.’
   
Op de afdeling Zonnewind heeft hij oppervlakkige contacten. Alleen zijn kamergenoot Alex weet hij te waarderen en hij wordt ook echt een vriend. Een andere patiënt, Kirsten, blijkt een vrouw te zijn die hem langzaam om haar vingers windt en die hij van zich af moet slaan. Het verleden blijft in de inrichting aan hem knagen. De mishandelingen die hij en zijn moeder hebben moeten ondergaan. De liefdeloosheid waarmee hij is opgevoed. De vader die uiteindelijk niet zijn gedroomde vader blijkt te zijn.
De lijn met het verleden kan niet verbroken worden nu hij vader is geworden. Hij gunt zijn dochtertje een liefdevolle oma. Maar ook wil hij voor zijn eigen kind een vader en moeder die van haar houden en die haar niet in de steek laten zoals zijn ouders bij hem hebben gedaan.
Langzaamaan maken zelfdestructieve gevoelens plaats voor hoop om liefde te mogen geven en te ontvangen.

Vuist van Tom Marien is geschreven in heldere taal. De toegankelijke stijl in combinatie met het thema is mede daardoor uitermate geschikt voor jongeren.

Jacobina Kunnen

in dit gedicht valt sneeuw
witter dan wit weidser
dan een vergezicht

en toch mijn kloten krimpen
en tanden rillen sneeuw is
altijd kouder dan ik zou willen