stadsgedicht Liers vlaaike

Op zondag 27 april werd het Liers vlaaike officieel Europees erkend en mag het pronken met het blauw-gele label van beschermde geografische aanduiding.
In opdracht van de Orde van het Liers Vlaaike schreef ik enige tijd terug een stadsgedicht. Met dit gedicht sloot ik de ceremonie op het stadhuis af. Het gedicht staat ook te lezen op een muur in de bakkerij van Johan Hendrickx, de voorzitter van de Orde.

dag waarde warme bakker
met je gist en je meel
je appelkoekjes met kaneel
en je zeven granen zonnebloempit lang galetten klein grof wit
dag warme broodjesmakker van je lakker lakker lakker
met je sjoekes en tompoeskes
ik groet je omdat het een zoete ochtend is

                                ség wa sto dien tist 
                                ‘ier zoe te zwanze
                                ik gon die kwast agâkes zan broet gaive 
                                ieder oem toer duurt al lank genoeg 

voor mij een klein lang licht gesneden
een koffiekoek met chocola en eentje met rozijnen
-nee niet die lange doe maar rond-
en olala ook zo één cirkelvormig bruin gebakje
van je smikkel smukkel smakje

                                ség bitskoemmer
                                da noeme zier een liers vlaai-ke
                                -weulle klappe van vlôkes mor soit-  
                                en dor kunde goe van nor de koer gon
                              
ach zo heet dit kleinood lierse vlaai te zijn
zo bescheiden van formaat en toch
geurt de bruine kleur naar de zoetekoek van vannacht
ik dacht al zo daarnet
toen ik binnen kwam gekletterd
met mijn lege tas vol lange letters
wat is dat pygmeegebak
dat denkt zo vol en rond te zijn
wat is dat innieminnie vormpje
dat kruidig ruikt en net niet onder de toogtafel duikt

                                ge mut dor ni over ston zeike
                                ge mut da in awe frak slage menier de powéét  
                                wa hémme wet toch zoe druk druk druk

mmmmmmmmmmmmm
                              oeeeeeeeeeeeeeh
                                                   aaaaaaaaaaaaah

oh la la la laaaaaaaaaaaaaaah                            
         
                                ‘t smokt menier pesies nogal goe
                                wétte dor stééke weulle der tien van in ne rol 
                                én plakke dattie doen och nondedjol

ooh gij kop’ren vlaai gij maakt mij
links en rechts en laag en high
gij doet mij krekel kraaien suskewieten
gij doet mij bloemekes zaaien planten gieten
alsof er na de laatste hap
geen nete meer zal stromen

                                ség menier

mijn beste warme broodjesrakker

                                ség bitskoemmer

geef mij al uw decimale rollen

                                èj paljas!

ik denk dat ik vanaf vandaag

                               menier de powéét ge mut wél nog afdokke hé

het rijmen laat voor wat het is
                           
                                bon de volgendeeeeeh

zonder bruingebakken woorden
zal ik niet minder liever leven

                                én ver madam

maar zonder vlaaike bij elk toekomstig krieken
zag ik wellicht mijn laatste ochtendgloren
                               
                                wa magget zén ver madam