Geef wacht! is in het land, alsook boven de Moerdijk.
Haast u traag naar uw boekhandelaar of bestel online. Want wie gezellig leest, blijft corona-vrij.
De signeersessie van 14 maart wordt geannuleerd, net als de boekvoorstelling in Balen. U begrijpt wel waarom. In april wagen we wellicht een nieuwe poging.
Ik signeer op zaterdag 14 maart, van 11u-13u, in Standaard Boekhandel te Lier (Antwerpsestraat 74).
Op zaterdag 28 maart, om 15u, stellen illustrator Yule Hermans en ik ons kersvers boek voor in de bibliotheek van Balen (Bevrijdingsstraat 1, 2490 Balen). Samen met muzikant Stijn Trauwaen brengen we het boek als een muzikale vertelling. Terwijl Stijn musiceert, tekent Yule live. Zelf zorg ik voor de juiste woorden op de juiste plaats.
donderdag 5 maart 2020
zondag 16 februari 2020
stadsgedicht berceuse voor wel zeer jongelui - het geluid van Lier
De stad van de 3 Netes gaat op zoek naar haar eigen geluid.
Kies voor en stem op 3 nummers uit een ruime lijst.
Van Triggerfinger over De Kreuners naar Bart Peeters en weer terug langs meer aparte muziek.
Ook mijn stadsgedicht berceuse voor wel zeer jongelui staat te pronken in de lijst.
Muzikant en compagnon de route Stijn Trauwaen zette het gedicht destijds op muziek. In onze voorstelling Tegenkomer brachten we het nummer op het podium.
Op de webstek van Belpop Lier beluister je een live versie uit deze voorstelling.
Stem jij een ons slaapliedje voor kersverse Schapenkoppen de eeuwigheid in?
Kies voor en stem op 3 nummers uit een ruime lijst.
Van Triggerfinger over De Kreuners naar Bart Peeters en weer terug langs meer aparte muziek.
Ook mijn stadsgedicht berceuse voor wel zeer jongelui staat te pronken in de lijst.
Muzikant en compagnon de route Stijn Trauwaen zette het gedicht destijds op muziek. In onze voorstelling Tegenkomer brachten we het nummer op het podium.
Op de webstek van Belpop Lier beluister je een live versie uit deze voorstelling.
Stem jij een ons slaapliedje voor kersverse Schapenkoppen de eeuwigheid in?
berceuse voor wel zeer jongelui
intro door
bekking vogels (bij voorkeur nachtegalen):
stille nete diepe stad
kleine schapenkop slaap zacht (x2)
nu de zwarte nacht verblauwt
onder een rond gezonde maan
zing ik in je wolhaaroren
dat je zoet bent
dat je goed bent
dat klaas vaak nu gauw zal
komen
fade out door
bekking vogels:
stille nete diepe stad
kleine schapenkop slaap zacht
zaterdag 8 februari 2020
Geef wacht! - verwacht begin maart
Begin maart zal je mijn kersverse Geef wacht! in de winkels vinden. Het prentenboek dat ik samen met illustrator Yule Hermans maakte.
Ik weet nu al dat ik een sprongetje van vreugde zal maken (of twee of drie) wanneer ik hem voor het eerst in mijn handen zal houden.
Ik weet nu al dat ik een sprongetje van vreugde zal maken (of twee of drie) wanneer ik hem voor het eerst in mijn handen zal houden.
Over een Wachter aan zee. Over de ene en de andere kant. Over landrotpraatjes en een Eiland. Over een plek hebben en houden. Over zoeken en niet vinden.
#uitgeverijvanhalewyck
© Yule Hermans
vrijdag 31 januari 2020
het pad van de kat - stadsgedicht
we willen de stad omarmen
© Lies Van Gasse
en lopen steeds dezelfde cirkels
we besluipen de straten
en verlangen naar gras
we hebben niets te winnen
we hebben niets te verliezen
er is alleen de mogelijkheid
we likken onze poten
en verliezen onze haren
we bijten in het leven
bij het zien van het eerste licht
grollen en spinnen we
in welke cirkels we ook lopen
ontkomen doen we niet
© Lies Van Gasse
Het pad van de kat is een project van het stadsmuseum Lier. Vanaf lente 2020 te bewandelen (en te bekijken in het stadsmuseum).
In het pad van de kat
achtervolgt auteur Tom Marien een eigenzinnige viervoeter doorheen de Lierse
binnenstad.
Illustrator Lies Van Gasse wandelt met hem mee en legt onderweg in beelden vast wat haar raakt.
Samen ontdekken ze groene, haast verborgen parels en ontmoeten ze mensen die iets te vertellen hebben.
Illustrator Lies Van Gasse wandelt met hem mee en legt onderweg in beelden vast wat haar raakt.
Samen ontdekken ze groene, haast verborgen parels en ontmoeten ze mensen die iets te vertellen hebben.
Laat je op sleeptouw nemen en ga zelf op pad.
maandag 4 november 2019
Kamer
Ze brengt veel tijd door in haar kamer. Om haar baby’s te
verzorgen zoals jonge moeders doen. Om schooltje te spelen met haar knuffels en
poppen. Ze leest er ook voor. Dan staan en liggen de wezens van pluche en
plastiek in een halve kring. En zij zit het vertelmoment voor. Met een boek in
haar hand op het rieten stoeltje waar ik als kleine kerel al mijn broeken op
versleet. Dan ontstaan er verhalen waarvan ze de letters nog niet kent. Ze
plukt gewoon haar zinnen uit de prenten. Een makkie wanneer er voldoende
verbeelding tussen de oren knettert. Als ik sta te luistervinken aan de deur,
klopt mijn vaderhart tien keer sneller. Tot het verhaal ophoudt en ze klaagt
van: ‘Papaaaaaah, afluisteren is niet beleefd.’ Dan slik ik mijn vreugde in en
daal de trap af.
Schrijven doet ze er ook. Op haar rieten stoel, met haar hand die nog onzeker een balpen omklemt. Ik stel me voor hoe de letters kraken en piepen wanneer ze aan het papier worden toevertrouwd. Soms snelt ze de trap af en duwt een papiertje in mijn handen. ‘Heb ik een woord geschreven?’ wil ze dan weten. Dan begin ik elk woord traag te verklanken, met een vinger langs de letters.
Onlangs gebeurde het. Tergend langzaam las ik bufkun. Omdat het zo lekker klonk herhaalde ik het. Ze proestte het uit en ging er haar broer bijhalen. Haar broer deed net hetzelfde als ik. En wanneer hij bufkun uit zijn mond liet rollen, barstten ze samen in lachen uit om haar eerste, echte, eigen woord.
Sinds haar bufkun ondernam ze meerdere pogingen om iets straffers te bedenken. Maar geen enkel vers woord haalt het van haar eerste. Het is een monument dat ze uit toeval en inkt optrok. Het staat als een huis en doet mijn vaderhart zingen. Van lang zal ze lezen, schrijven en nog zoveel meer in de kamers van haar hoofd.
Schrijven doet ze er ook. Op haar rieten stoel, met haar hand die nog onzeker een balpen omklemt. Ik stel me voor hoe de letters kraken en piepen wanneer ze aan het papier worden toevertrouwd. Soms snelt ze de trap af en duwt een papiertje in mijn handen. ‘Heb ik een woord geschreven?’ wil ze dan weten. Dan begin ik elk woord traag te verklanken, met een vinger langs de letters.
Onlangs gebeurde het. Tergend langzaam las ik bufkun. Omdat het zo lekker klonk herhaalde ik het. Ze proestte het uit en ging er haar broer bijhalen. Haar broer deed net hetzelfde als ik. En wanneer hij bufkun uit zijn mond liet rollen, barstten ze samen in lachen uit om haar eerste, echte, eigen woord.
Sinds haar bufkun ondernam ze meerdere pogingen om iets straffers te bedenken. Maar geen enkel vers woord haalt het van haar eerste. Het is een monument dat ze uit toeval en inkt optrok. Het staat als een huis en doet mijn vaderhart zingen. Van lang zal ze lezen, schrijven en nog zoveel meer in de kamers van haar hoofd.
maandag 14 oktober 2019
10 jaar boekhandel Het Voorwoord - met Volle Muil
De zelfstandige boekhandel Het Voorwoord in Heist-op-den-Berg viert zijn tienjarig bestaan.
Op zaterdag 19 oktober breng ik, samen met gitarist Stijn Trauwaen, de muzikale vertelling van het prentenboek Volle Muil (illustraties van de bekroonde Merlijne Marell).
Na Volle Muil stomen we nog even door met een verse vertelling van een onuitgegeven verhaal.
Tot slot bieden we een korte muzikale inkijk in het prentenboek Geef Wacht dat begin 2020 zal verschijnen. Yule Hermans verzorgt de illustraties van dat laatste boek.
Aanvang 10u. De vertellingen duren ongeveer 45 minuten.
En wie zin heeft om een uilenmasker of vlindermasker te maken, kan gerust blijven hangen om aan de slag te gaan met de eigen vingers, een schaar en een prikpen.
In de namiddag (14u) komt auteur Ish Ait Hamou zijn nieuwste Het moois dat we delen signeren.
Op zaterdag 19 oktober breng ik, samen met gitarist Stijn Trauwaen, de muzikale vertelling van het prentenboek Volle Muil (illustraties van de bekroonde Merlijne Marell).
Na Volle Muil stomen we nog even door met een verse vertelling van een onuitgegeven verhaal.
Tot slot bieden we een korte muzikale inkijk in het prentenboek Geef Wacht dat begin 2020 zal verschijnen. Yule Hermans verzorgt de illustraties van dat laatste boek.
Aanvang 10u. De vertellingen duren ongeveer 45 minuten.
En wie zin heeft om een uilenmasker of vlindermasker te maken, kan gerust blijven hangen om aan de slag te gaan met de eigen vingers, een schaar en een prikpen.
In de namiddag (14u) komt auteur Ish Ait Hamou zijn nieuwste Het moois dat we delen signeren.
zondag 6 oktober 2019
Geef wacht
Begin 2020 zal mijn nieuwe prentenboek Geef wacht verschijnen bij uitgeverij Van Halewijck.
Deze keer werk ik samen met de bijzondere Yule Hermans. Yule verzorgt de illustraties op haar geheel eigen manier.
Google Yule nu...
In een toren aan zee staat een Wachter:
Toen ik voor het eerst in deze toren stond, zei de Koning tegen me: ‘Ik wil dat jij hier de wacht houdt. Aan dit land aan de zee. Aan mijn land. Geef wacht. Elke dag en elke nacht.’
Ik knikte en sloeg mijn hielen tegen elkaar. Ik rechtte mijn rug en zette een hoge borst op.
‘Majesteit,’ zei ik. ‘Voor u houd ik mijn ogen open. Ik houd twee ogen in het zeil. Voor u en uw land aan de zee.’
De Koning spreidde zijn armen. Zijn mantel wapperde in de wind. ‘Alles heeft zijn plek, Wachter. Ik ben Koning van dit land. Jij bent mijn Wachter in de toren. Zolang jij hier staat, blijft alles zoals het is.’ Hij wees met een gestrekte arm naar de zee. ‘De overkant moet overkant blijven. Begrijp je?’
Maar waar ligt die overkant precies? En wie woont daar?
Wachter trekt op onderzoek uit en gaat de zee op.
Deze keer werk ik samen met de bijzondere Yule Hermans. Yule verzorgt de illustraties op haar geheel eigen manier.
Google Yule nu...
![]() |
beeld © Yule Hermans |
In een toren aan zee staat een Wachter:
Toen ik voor het eerst in deze toren stond, zei de Koning tegen me: ‘Ik wil dat jij hier de wacht houdt. Aan dit land aan de zee. Aan mijn land. Geef wacht. Elke dag en elke nacht.’
Ik knikte en sloeg mijn hielen tegen elkaar. Ik rechtte mijn rug en zette een hoge borst op.
‘Majesteit,’ zei ik. ‘Voor u houd ik mijn ogen open. Ik houd twee ogen in het zeil. Voor u en uw land aan de zee.’
De Koning spreidde zijn armen. Zijn mantel wapperde in de wind. ‘Alles heeft zijn plek, Wachter. Ik ben Koning van dit land. Jij bent mijn Wachter in de toren. Zolang jij hier staat, blijft alles zoals het is.’ Hij wees met een gestrekte arm naar de zee. ‘De overkant moet overkant blijven. Begrijp je?’
Maar waar ligt die overkant precies? En wie woont daar?
Wachter trekt op onderzoek uit en gaat de zee op.
![]() |
beeld © Yule Hermans |
Abonneren op:
Posts (Atom)